Αβράμιος, Ιωάννης

(Βενετία 1670 – Βιέννη 1718).Λόγιος και ιερωμένος, κρητικής καταγωγής. Σπούδασε αρχαία ελληνικά και λατινικά. Υπήρξε εφημέριος της ελληνικήςεκκλησίας της Βενετίας, εργάστηκε στα ελληνικά τυπογραφεία της πόλης ως διορθωτής εκκλησιαστικών βιβλίων και δίδαξε στη Ζάκυνθο και στην κοινοτική σχολή της Βενετίας, μέχρις ότου διώχθηκε από τον μητροπολίτη Μελέτιο Τυπάλδο. Στη συνέχεια κατέφυγε στο Βουκουρέστι, όπου ανέπτυξε έντονη διδακτική και εκδοτική δραστηριότητα. Πήρε μέρος στη συνωμοσία που οργανώθηκε εναντίον του ηγεμόνα Νικ. Μαυροκορδάτου (1716), με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να φυλακιστεί στο μοναστήρι Σβαγκόβ. Μετά την απελευθέρωσή του πήγε στη Βιέννη, όπου και πέθανε. Έγραψε και διόρθωσε πολλά κείμενα και φιλοτέχνησε αρκετές μεταφράσεις. Έργα του: Απανθίσματα ποιητικά, Πολιτικόν θέατρον, Λόγοι κ.ά.